GÜZEL, ÖZEL, KENDİSİ…

Kadın kadındır her zaman...
Zariftir, naiftir, hırçındır bazen.
Yıldız deren Hayalleri, düş kırıklıkları,
Sevinçleri, hıçkırıklarıyla.
Sevimlidir çoğu zaman, huysuzdur değer görmedikçe.
Severken ölümüne sever, nefret ederken de.
Tabiat gibidir, kâh çiçek açar bahar olur,
Kâh sararıp solar hazan olur.
Anne iken şefkat ve merhameti coşar, eş iken sırdaş olur, yoldaş olur.
Kadın kadındır işte...
Her zaman ilgi ve şefkat isteyen narin bir çiçek,
Kabalık görünce dikenlerini çıkara bilen kaktüstür bazen.
Sevgisini, sevincini dışarıda, acılarını, incikliklerini gönlünde yaşar çoğu zaman.
Kırk parçaya bölünür sevdiklerine yetişmek için.
Bazen de Kırkı Birler aleme rahmet için.
Özeldir aşığına, güzeldir sevdasına,
Yar olur yaranına.
Sakın hafife alma, hele bir gönlünü kır,
Gen dünyayı dar eder, hiç aldırmaz zarına.
Kadın kadındır işte...

Dedik ya, kadın Tabiat gibidir ve her kadın özeldir. Bu resimlerde görünen kadınların görünmeyenlerini anlatmak istedim.
Eski bir fresk resminden kalan yüzler misali,
Biraz yıpranmış ama hala güzel.
Kimi bölünmüşlüklerin, kimi birlenmişliklerin Kadınları bunlar.
Hepsi de biraz süslü. Kimisi hayallerini süslemiş kimi kendini. İçlerinde Hanım ağası, Cemiyet kadını, Yörük gelini, prensesi, genci, yaşlısı var.
Eski bir Çin bilgesi: " Kadın ya kraliçedir ya hizmetçidir ya da Kendisidir" söylemiş.
Kendisi olan kadınları seçtim ben.
Güzel, Özel ve Kendisi...